Baixe o app para aproveitar ainda mais
Prévia do material em texto
Capitulo 1 Organizacion del corpo y controle del medio interno. La fisiologia tiene como objetivo explicar los factores fisicos y quimicos responsables del origen, desarrollo y progresion de la vida. En la fisiologia humana intentamos em explicar las caracteristicas y mecanismos específicos del corpo, se mantener vivo es o hecho del controle complejo. Las celulas como unidades vivas del corpo. La celula es a unidad viva basica del corpo. Cada tipo de celula esta adaptada para realizar una a más funciones concretas, ex os 25 billones de eritrocito. As multiplas celulas del corpo são muito diferentes entre si, pero todas tienen caracteristicas basicas similares, ex: O² reaciona com o hidrato de carbono, grasas y proteinas para liberar energia para mantenimento de las funciones de la celula, este mecanismo quimico é o mesmo em todas las celulas. Liquido extracelular: o meio interno 60% do corpo do adulto es liquido, principalmente uma solucion acuosa de iones y outras sustancias. A maior parte deste liquido fica dentro de la celula e se conhece como liquido intracelular, uma terceira parte fica nos espacos exteriores y se conece como liquido extracelular. O liquido extracelular esta em movimento constante,e se transporta rapidamente pelo sangre para mesclar entre el sangre e os liquidos tisulares por difusao atraves de las paredes capilares. Elle pode denominar-se tambiem medio interno del organismo, pois em elle habita los iones y nutrientes que mantienem las celulas vivas y estas viven essencialmente no mesmo entorno de liquido extracelular. Diferencias entre los líquidos extracelular e intracelular. O liquido extracelular contem grandes quantidade de iones sodio, cloruro y bicarbonato, oxigenio, glucosa, acidos grasos y aminoacidos. Tambiem contem dioxodo de carbono,que se transporta desde as celulas ate os pulmones. O liquido intracelular contiene grande cantidades de iones potasio,magnesio y fosfato. Los mecanismos especiales de transporte de iones atravez de la membrana mantienem las diferencias entre los liquidos. Mecanismos(homeostaticos) dos principais sistemas funcionales. Homeostasis é o mantenimiento de unas condiciones casi constantes del medio interno. Os orgãos e tecidos ajudan muito nestas condicoes, ex: los pulmones aportan O² para reponer o que utilizan las celulas, os rinones mantem constante os iones y o aparato digestivo os nutrientes. Transporte do liquido extracelular y sistema de mezcla: o aparato circulatorio O liquido extracelular se transporta em duas etapas, a primeira consiste no movimento do sangre pelo corpo dentro dos vasos sanguíneos y a segunda é o movimento do liquido entre os capilares sanguineos y os espacios intercelulares entre as celulas tisulares. A medida que o sangue atravesa os capilares se produz um intercambio continuo de líquido extracelular entre a porcao do plasma sanguineo y liquido intersticial que preenche os espacos intercelulares. 50 um das celulas e a parede dos capilares. Origem dos nutrientes no liquido extracelular. Aparato respiratorio: capta o² atraves dos alveolos. A membrana alveolar tem grosor de 0,4 a 2 um. Aparato digestivo: distintos nutrientes, incluindo hidrato de carbono, acidos grasos, aminoacidos. Higado e orgaos com funciones metábolicas: o higado é encarregado de cambiar a composicion quimica de muchas dellas, mientras que los adipocitos, la mucosa digestiva, los rinones y las glandulas modifican/armazenam sustancias ate que se necessite. O higado tambiem elimina residuos no corpo y sustancias toxicas que se ingere. Aparato locomotor: auxilia atravez de los musculos, se no el organismo no se desplazava no espacio apropiado no tempo para obter alimentos necesario para os nutrientes. Eliminacion dos produtos finales metabolicos. Eliminacion del dioxido de carbono nos pulmones: o sangue que capta o o² libera co² do sangue ate os alveolos e o ar que entra e sai do pulmao transporta elle ate a atmosfera. Los rinones: o passo do sangue se elimina do plasma a mayoria das sustancias que a celula não necessita, como urea, acido urico, excesso de iones, agua dos alimentos. Os rinones filtram o plasma atraves dos glomerulos ate o tubulo reabsorvendo glucosa, aminoacidos, agua y iones. Regulacion das funciones corporales Sistema nervoso: esta composto por tres partes principales, porcion sensitivo, nervioso central y motora. Sensitivo: detecta o estado do corpo o de su entorno. Central esta formado pelo cerebro e pela medula espinal. Motora transmite os senales del central Um segmento importante é o sistema nervoso autonomo, que controla muita das funcoes dos orgaos internos. Sistema hormonales: composto de 8 glandulas endocrinas que secretam hormonas. La hormona proporciona a regulacion que complementa o sistema nervioso, regulando funciones metabolicas. Protecion del corpo Sistema inmunitario: se forma por globulos brancos, celulas tisulares, timo, nodulos y vasos linfaticos. Sistema tegumentario: se forma pela piel e sus diversos anexos pelos, unhas, glandulas y estructuras que protegem, amortiguam y protegen o corpo. A piel corresponde de 12 a 15 % do peso. Sistema de control del organismo Regulacion das concentracoes de o² e co² no liquido extracelular. Regulacion de la presion arterial Valores normales y caracteristicas físicas dos principales componentes del liquido extracelular. Table 1-1 do livro pg 7 Retroalimentação negativa da mayoria dos sistemas de controle. A maioria dos sistemas de controle atua sobre a retroalimentacao negativa. Ex: quando a ventilacao pulmonar aumenta, diminuie a concentracao de co². Em cambio se a concentracao do co² for muito baixa, necessita de um estimulo negativo para iniciar o estimulo. Se algum fator se vuelve excessivo o deficiente, um sistema de control inicia uma retroalimentação negativa que consiste em uma serie de cambios que devuelve esse factor ate um determinado valor medio, com lo que se mantem a homeostasis. Retroalimentacion positiva O estimulo inicial provoca mas reacciones del mismo tipo, que es o que consiste a retroalimentacao positiva. Es um circulo vicioso, porque o mecanismo de controle de retroalimentacao negativa do organismo pode superar os graus de retroalimentacao positiva y no se desarolla o circulo vicioso. No caso da coagulacao es util, pq se a o rompimento de um vaso y comeca a formar coagulos se ativa o factor de coagulacao. Este fator atua sobre outras enzimas inativas, gerando mais coagulos ate que se tampe o orificio do vaso. O parto é outro exemplo de retroalimentacao positiva. Capitulo 4 Transporte de sustância a traves de las membranas celulares. A barrera lipídica y las proteínas de transporte de la membrana celular. A membrana esta formada quase totalmente por uma bicapa lipídica que também contem um grande numero de moléculas protéicas insertadas nos lipidos. A bicapa não é mesclavel com o liquido extracelular, nem com o intracelular. Constituindo uma barreira frente a passagem de água y de substancias insolubles entre o compartimento dos líquidos. As proteínas penetrantes podem atuar como proteínas transportadoras. Algumas tem espaço aquoso no trajeto se denominando proteínas dos canales, outras denominam transportadoras já que se une as moléculas ou iones. Ambas são seletivas para os tipos de moléculas que vão atravessar a membrana. Difusão frente transporte ativo O transporte através da membrana ocorre por meio da difusão ou transporte ativo La difusión se refere ao movimento molecular aleatório das sustâncias moleculares através do espaço intermolecular ou em contato com uma proteína transportadora. A energia utilizada é a do movimento cinético. O transporte ativo é o movimento de íons ou de outras sustâncias através da membrana em combinação com uma proteína transportadora de tal maneira que hace que as sustâncias se movam contra um gradiente de energia, desde um estado de baixa concentração a um de alta, e utiliza energia. Difusión: movimento continuo de moléculas entre si nos liquidosou gases. Difusão através da membrana celular Se divide em difusão simples y difusão facilitada. A simples significa que o movimento cinético das moléculas ou de íons se produz através de uma abertura da membrana ou através de uma abertura da membrana ou dos espaços intermoleculares sem interrasao com a proteina transportadora. A velocidade de esta es determinada pela quantidade de sustancias, a velocidad del movimento cinetico y o numero y o tamanho das aberturas. A facilitada significa que necessita da interaçao de uma proteina transportadora, ajuda o paso das moleculas o de ions atraves da membrana mediante sua uniao quimica com os mesmos y seu desplazamento atraves da membrana. Las difusion simples e feita por dos rutas: 1- intersticio da bicapa lipidica, liposoluble y 2- canales acuosos que penetam o grossor da bicapa lipidica atraves das grandes proteinas. Difusion de sustancias liposolubles: um dos fatores mais importantes que determina a rapides é a liposolubilidade. Difusion de agua: a agua passa rapidamente os canales das moleculas proteicas. A rapidez é surpreendente, las moleculas insolubles em lipidos pueden atravesar los canales dos poros proteicos si som hidrosolubles y pequenos. Difusion atraves de poros y canales proteicos: os poros estao compostos por proteinas de membranas integrales que forman tubos abiertos y que estan siempre abiertos. O diametro y suas cargas eletricas proporcionam selectividad. As acuaporinas permite o rapido passo de h2o atravez da membrana. Los canales proteicos se distinguem por dos caracteristicas: son permeables selectivamente, para abrir e fechar as comportas necessita de senales eletricos. Permeabilidad dos canales proteicos: muito dos canais são muito seletivos, se deve a uma caracteristica do proprio canal, como su diametro, su forma y natureza das cargas eletricas y enlaces quimicos. Os canais de K são 1.000 vezes maior ao K do que ao Na. No se puede explicar pelos diametros já que o K é maior que o Na. Os canales de K tem estrutura tetramerica, ou seja consiste em quatro subunidades proteicas identicas que rodean a um poro central. Na parte superior tienem bucles de poro que forman um filtro de selectividad. Los canales de Na mede 0,3 à 0,5 nm de diametro, estan revestidos com aminoacidos que tienem carga intensamente negativa. Activacíon de los canales proteicos: a ativacao proporciona um medio para controlar a permeabilidad ionica dos canales. A abertura e fechamento das comportas estao controlados de duas maneiras: Ativação por voltaje: responde ao potencial eletrico que se estabelece atraves da membrana, quando hay uma carga negativa intensa haga a compuerta permanezcan firmemente cerrada, o interior perde su carga negativa quando las compuertas se abrem subitamente y permitirian que sodio entraran. Ativacao quimica (por ligando): as compuertas se abren pela uniao de uma sustancia quimica a la proteina, esto abre o cierra a compuerta, esto se denomina activacao por ligando, um das mais importantes sustancias e o acetilcolina sobre o canal deste, a acetilcolina provoca a apertura de um poro de carga negativa de 0,65 nm de diametro. Estado abierto frente a estado cerrado dos canales ativos: los registros da correte eletrica que fluye atraves de um único canal de Na quando a um gradiente de potencial de aproximadamente 25 mV atraves da membrana. O canal conduce a corrente segundo um mecanismo de todo ou nada, quer dizer se abre subitamente y despues se cierra subitamente. Metodo de pinzamento zonal: registra el flujo de uma corrente ionica atraves de canales proteicos fechados, isto é o metodo de pinzamento zonal da membrana, e é feito atraves de um abjeto denominado micropipeta que tene um diametro de 1 à 2 um, que fica na parte externa da membrana. Difusion facilitada Tambien se denomina difusion mediada por um transportador, em esta uma sustancia que se transporta de esta maneira atraves de la membrana utlizando uma proteina especifica para contribuir o transporte. Diferente da velocidade da difusao simples, que ocorre atraves de um canal aberto aumenta de maneira proporcional a concentracao da sustancia que difunde, na facilitada a velocidade de difusao se acerca a um máximo, denominado V max, a medida que aumenta a concentracao da sustancia que difunde. Este mecanismo permite que la mólecula se mova em ambas direccion atraves da membrana . Las sustancias mas importantes mediante difusion facilitada son la glucosa y aminoacidos. Uma transportadora de glucosa é o GLUT4 es ativado por insulina. Factores que influenciam a velocidade neta de difusion A velocidade neta de difusao é proporcional a diferencia de concentracao das moleculas no exterior, a velocidade a que as moleculas difundem hacia afuera es proporcional a su concentracao em el interior da membrana. Efecto do potencial eletrico da membrana sobre a difusion de ions, se aplica um potencial electrico atraves da membrana, as cargas eletricas dos ions faz que se mova atraves da membrana aun quando no haya ninguna diferencia de concentracao que produz o movimento. Efeito de uma diferença de presion atraves da membrana, a pression é aproximadamente 20mmhg mayor no interior do capilar que no exterior. a presao realmente significa a soma de todas ass forcas das diferentes moleculas que chocan contra uma unidade de superficie em um momento dado. A consecuencia es que se dispone de maiores quantidades de energia para produzir o movimento neto de moleculas desde o lado de presao elevada ate o lado de presao baixa. Osmosis atraves das membranas com permeabilidade selectiva, difunde normalmente uma cuantidade suficiente de h2o, 100 vezes o volume da propria celula. Normalmente a quantidade que difunde em ambas direcoes esta equilibrada de maneira tan precisa que se produce um movimento neto 0 de h2o. se produz uma diferencia de concentração da h2o. Quando ocorre isto se produz movimento neto de agua atraves da membrana celular, fazendo que a celula se hinche o que se contraiga. Este processo de movimento neto de h2o que se deve a produccion de uma diferencia da concentracao da h2o denomina osmosis. Su membrana e permeavel de modo selectiva a h2o. Presion osmotica. A quantidad exata de presion necesaria para detener a osmosis se denomina presion osmotica. A importancia do numero de particulas da po. A presion osmotica esta determinada pelo numero de particulas por unidade de volume do liquido, no por la masa de las particulas. Las particulas grandes se mueven a velocidades mas lentas. Las particulas pequenas se mueven a velocidades maiores. Osmolalidad, o osmol: expressa a concentacao de uma solução em função do numero de particulas se utiliza a unidade denominada osmol. Um osmol é o peso molecular-gramo de um soluto osmoticamente activo, 180g de glucosa son equivalentes a um osmol porque a glucosa no se disocia em iones, se um soluto se dissosia em dois iones se convertera em dos osmoles. 1 osmol de soluto disuelto por cada kilogramo de h2o tiene uma osmolaridad de 1 osmol por kilograma, la osmolaridad normal dos liquidos extracelular e intracelular é 300 mosmol por kilograma de agua. Osmolaridade é a concentracao osmolar expressada em osmoles por litros de solucion. Transporte activo de sustancias atraves da membrana Cuando uma membrana celular transporta moléculas o iones contra um gradiente de concentración el proceso se denomina transporte activo. se transportan activamente sodio, potasio, calcio, hierro, hidrógeno, cloruro, yoduro y urato, azúcares y aminoácidos. Transporte activo primario y transporte activo secundario: se divide em dos tipos según a origem da energía que se utiliza: transporte activo primario y transporte activo secundario. No primario la energía procede directamente da escisión del trifosfato de adenosina (ATP) o de algún outro compuesto de fosfato de alta energía. O secundario la energía procede secundariamente da energía que se há almacenado em forma de diferencias de concentración iónica de sustancias moleculareso iónicas secundarias entre los dos lado de una membrana celular, que se generó originalmente mediante transporte activo primario. Ambos depende de proteínas transportadoras diferente al transportador da difusión facilitada porque es capaz de impartir energía a la sustancia transportada para moverla contra el gradiente electroquímico. Transporte activo primario La bomba sodio-potasio: entre as sustancias que utilizam este meio de transporte estao el sodio, potasio, calcio, hidrógeno, cloruro y iones. La bomba sodio potasio(Na+-K+) bombea iones sodio hacia fuera através de la membrana celular de todas las células y al mismo tiempo bombea iones potasio desde el exterior hacia el interior. Responsable pelas diferencias de concentración así como de establecer um voltaje eléctrico negativo em el interior das células.a proteina transpotadora é formado por duas proteínas globulares distintas: a de mayor tamaño denominada subunidad α, su peso e aproximadamente 100.000, y a pequeña denominada subunidad β, su peso e aproximadamente 55.000. A proteina de maior tamanho tiene tres caracteristicas: 1. Tiene tres puntos receptores para la unión de iones sodio en la porción de la proteína que protruye hacia el interior da célula. 2. Tiene dos puntos receptores para iones potasio no exterior. 3. La porción interior desta proteína cerca dos puntos de unión al sodio tiene actividad adenosina trifosfatasa (ATPasa). Una de las funciones mas importante da bomba de Na – K é controlar o volumen de todas as células. Naturaleza electrógena de la bomba Na+-K+: se dice que la bomba Na+-K+ es electrógena porque genera un potencial eléctrico a través da membrana celular. Transporte activo primário de iones calcio: é a bomba de calcio. O cálcio se mantem muy bajo intracelular a uma concentração 10.000 vezes menor que o extracelular. A proteína transportadora penetra a membrana y actua como uma enzima atpasa, a diferença é que esta proteína tem um ponto de união muito especifico para o cálcio no lugar do sódio. Transporte activo primario dos iones hidrógenos: El transporte activo primario de los iones hidrógeno es importante: 1) nas glándulas gástricas do estómago y 2) na porción distal dos túbulos distales y nos conductos colectores corticales dos riñones. Células intercaladas son las células especiales dos túbulos renais. Energética del transporte activo primário: la energía necesaria es proporcionar al logaritmo del grado en que se concentra la sustancia. Transporte activo secundario cotransporte e contratransporte: representa un almacén de energía porque el exceso de sodio en el exterior, esta energía de difusión del sodio puede arrastrar otras sustancias junto con el sodio através da membrana. Este fenómeno, denominado cotransporte, es una forma de transporte activo secundario. el sodio arrastre otra sustancia con él es necesario un mecanismo de acoplamiento, é necesario una proteína transportadora. En el contratransporte, los iones sodio intentan una vez más difundir hacia el interior de la célula debido a su gran gradiente de concentración. Las sustancias do interior debe transportar o exterior. Cotransporte de glucosa y aminoácidos junto con iones sodio: Cuando ambos están unidos se produce el cambio conformacional y el sodio y la glucosa son transportados al mismo tiempo hacia el interior de la célula. Los cotransportadores de sodio-glucosa son mecanismos especialmente importantes en el transporte de la glucosa através de las células epiteliales renales e intestinales. El cotransporte con sodio de los aminoácidos se produce de la misma manera excepto porque utiliza un grupo diferente de proteínas transportadoras, existem 5 proteinas transportadoras de aminoácidos. Outro mecanismo importante de cotransporte ao menos em algumas células incluen cotransporte de iones cloruro, yoduro, hierro y urato. Contratransporte com sódio de iones cálcio e hidrogeno: El contratransporte sodio-calcio se produce através de todas o casi todas las membranas celulares, de modo que los iones sodio se mueven hacia el interior y los iones calcio hacia el exterior, ambos unidos a la misma proteína transportadora en un modo de contratransporte. El contratransporte sodio-hidrógeno se produce en varios tejidos, como nos túbulos proximales dos riñones. Capitulo 5 Potencial de membrana y potencial de acción Hay potenciales eléctricos através de las membranas de prácticamente todas las células del cuerpo. Física básica de los potenciales de membrana Potenciales de membrana provocados por concentración de iones Diferencias através de una membrana permeable selectiva O potencial de difusión es la diferencia de potencial entre o interior e exterior. A diferencia de potencial necesaria es de aproximadamente 94mV, con negatividad no interior da membrana da fibra. A difusión dos iones sodio no interior con negatividad no exterior y positividad no interior. O potencial es de aproximadamente 61mV positivos no interior da fibra. Relación do potencial de difusión con a diferencia de concentración: potencial de nernst. O nivel do potencial de difusión através de una membrana que se opone exactamente a difusión neta de un ion particular atraves da membrana se denomina potencial de Nernst. A magnitud deste potencial de nerst vem determinado pelo cociente das concentrações deste íon especifico nos dois lados da membrana. Calculo do potencial de difusao quando a membrana é permeavel a varios ions diferentes. O potencial de difusion que se genera depende de tres fatores: 1- a polaridade da carga electrica, 2- a permeabilidade da membrana y 3- as concentrações ionicas no interior y no exterior. Su formula es la equacao de goldman que calcula o potencial do interior positivo univalentes, Na y K, y negativo univalente, Cl. O Na, o K y Cl son los mais importantes que participa na geração do potencial de membrana nas fibras nervosas y musculares ,assim como as celulas neuronais. O grado dos ions na determinacao da voltaje é proporcional a permeabilidade da membrana para este ion particular.
Compartilhar